Haziran ayı sonu itibarıyla sıcak haddelenmiş sac (HRC) ile hammadde arasındaki fark ton başına 469 dolara yükseldi; bu da yıl başından bu yana %38,75’lik bir artış anlamına geliyor. Dolar bazında bu fark avantajlı görünse de, ruble bazında geçen yıla göre daha düşük seviyede ve piyasa dinamikleri istikrarsız kabul ediliyor. 2026 yılında, rublenin zayıflaması ve küresel hammadde fiyatlarının toparlanmasıyla bu farkın 350–400 $/ton seviyelerine gerilemesi bekleniyor. Bu farkta kaydedilen tarihi zirve ise 580 $/ton olmuştu.
Farkın açılması, üreticiler için üretimi artırma yönünde daha güçlü bir motivasyon sağlıyor; çünkü bu durum özellikle dikey entegre şirketlerde brüt marjların artmasına yol açıyor. Ancak bu durum, aynı zamanda ihracat pazarlarında daha büyük zorluklara neden oluyor; zira Asya’dan gelen ucuz çelikle rekabet giderek zorlaşıyor.
Yurt içi çelik talebi ise zayıf seyretmeye devam ediyor. 2025’in ilk yarısında Rusya’da çelik tüketimi, yıllık bazda tahminen %14–15 oranında azaldı; bazı sektörlerde ise bu düşüş %25’e kadar ulaştı.
Tüm bu zorluklara rağmen çelik üreticileri kârlılıklarını korumayı başardı. İkinci çeyrekte, hammadde maliyetlerinin düşmesi sayesinde EBITDA rakamları bir önceki çeyreğe göre artış gösterdi. Ancak yarıyıl bazında değerlendirildiğinde, satış fiyatlarındaki düşüş ve yarı mamul ürünlerin payının artması nedeniyle kârlar keskin şekilde azaldı. İkinci çeyrekte EBITDA marjları %14–21 aralığında kaldı.
Bu sırada Çin’de çelik fiyatları, Temmuz ayının ikinci yarısında yükselişe geçerek son birkaç ayın en yüksek seviyelerine ulaştı. Bu artışın arkasında, büyük çaplı altyapı yatırımlarının gündeme gelmesi ve bu sayede iç talebin canlanacağı, rekabetin ise hafifleyeceği yönündeki beklentiler yer alıyor. Bu eğilim, ihracat da dahil olmak üzere küresel fiyatlamaları da etkilemeye başladı.
Yine de, çelik fiyatları üzerindeki baskı yaratan unsurlar, destekleyici faktörlerden daha ağır basıyor. Rus üreticiler, özellikle önemli küresel pazarlara erişimde yaşanan kısıtlamalar nedeniyle Asyalı tedarikçilerle yoğun bir rekabet içinde. Rusya’daki üretim maliyetleri, artık Çin’in ihracat fiyatlarıyla aynı seviyelere ulaşmış durumda. Taşıma, aktarma ve navlun maliyetleri eklendiğinde, toplam maliyet 500–550 $/ton seviyesini aşabiliyor. Bu da, daha düşük fiyatlarla satış yapmaya hazır olan Asyalı üreticilerle rekabeti son derece zorlaştırıyor.
Bazı durumlarda ihracat işi artık kârsız hale gelmiş durumda ve bazı fabrikalar için üretimi tamamen durdurmak, üretime devam etmekten daha ekonomik olabilir.
Yorumlar
Henüz yorum yapılmadı